Pakistan Boleh Menghalang Imran Khan Daripada Berkuasa, Tetapi Ia Tidak Boleh Menghalang Popularitinya

(SeaPRwire) –   Bukanlah tahun yang baik bagi Imran Khan, Perdana Menteri Pakistan sejak pemecatannya pada undian tidak percaya April 2022. Sejak itu, bekas pemain kriket yang menjadi politikus ini telah dikenakan lebih 180 tuduhan, termasuk rusuhan dan keganasan, dan dipenjarakan di sel seluas 9 kaki per 11 kaki berikutan sabitan rasuah pada Ogos 5 atas tuduhan menjual hadiah negara. Ketika Pakistan mengadakan pilihan raya umum pada 8 Februari, peluangnya untuk kembali ke tampuk kekuasaan kelihatan sangat tipis, walaupun masih menikmati sokongan meluas rakyat.

Pemimpin tentera Pakistan sedang menggunakan segala cara untuk menyingkirkan politikus paling popular negara itu dan parti PTI. Beberapa bulan kebelakangan ini, beribu-ribu aktivis PTI telah ditangkap, puluhan pemimpin parti ditahan selama berjam-jam soal siasat, nama Khan diketepikan daripada media arus perdana, dan sempadan-sempadan kawasan pilihan raya diubah untuk menguntungkan lawan-lawannya. Borang pencalonan Khan juga ditolak.

“Pilihan raya sedang diadakan tetapi saya mempunyai keraguan serius sama ada demokrasi sebenar atau prinsip-prinsip demokrasi sedang diikuti,” kata Samina Yasmeen, pengarah Pusat Kajian Muslim di Universiti Australia Barat.

Dan kini Khan tidak akan lagi mempunyai bat kriketnya.

Pada Isnin, simbol logo bat kriket yang ikonik bagi parti PTI telah diharamkan daripada kertas undian, menjejaskan secara mendadak peluangnya di kalangan pengundi yang 40% buta huruf. Lebih penting lagi, tindakan ini secara rasmi melarang PTI sebagai parti dan bermakna calon-calonnya mungkin terpaksa bertanding sebagai bebas, yang akan menggunakan pelbagai simbol daripada roller coaster ke kambing. “Simbol pilihan raya merupakan komponen asasi pilihan raya adil,” kata Raoof Hasan, jurucakap utama PTI dan bekas pembantu khas Khan kepada TIME. “Ini secara berkesan menjadikan parti tanpa gigi.”

Ahli parlimen Pakistan secara perlembagaan wajib mengundi mengikut garis parti untuk beberapa perkara penting, termasuk ketua dewan dan undang-undang kewangan. Tetapi jika calon yang disokong PTI secara rasmi bebas, mereka tidak terikat dengan sebarang kewajiban sedemikian, memudahkan pembangkang menyusun gabungan dengan menawarkan insentif kepada individu. Selain itu, PTI tidak layak menerima bahagian yang sewajarnya daripada 200 kerusi “simpanan” wanita dan minoriti yang dialokasikan mengikut bahagian undian keseluruhan parti, yang akan dibahagikan kepada parti-parti berdaftar lain.

Sekali lagi, mendaftar sebagai bebas pun bukanlah mudah bagi PTI. Setiap calon mesti mengemukakan borang pencalonan di kawasan yang ingin bertanding, tetapi calon-calon PTI kerap mendapati borang pencalonan mereka dirampas daripada tangan oleh anggota keselamatan tidak dikenali. Untuk mengelakkan ini, PTI telah menghantar beberapa calon dengan borang pencalonan dalam harapan sekurang-kurangnya satu akan meloloskan diri daripada kawalan keselamatan.

Tetapi sekiranya seorang calon berjaya mengemukakan borang, mereka memerlukan seorang penyokong dan penyokong kedua untuk hadir secara peribadi. Pada banyak kejadian, seorang calon PTI telah membentangkan borangnya hanya untuk mendapati salah seorang atau kedua-dua penyokong mereka tiba-tiba “diculik,” kata Hasan, bermakna lebih 90% borang pencalonan calon parti telah ditolak. “Ini merupakan penipuan pilihan raya sebelum hari mengundi yang besar.”

Halangan yang dihadapi Khan dan PTI jauh berbeza daripada nasib Nawaz Sharif, bekas perdana menteri sebanyak tiga kali, yang paling baru dihukum penjara 10 tahun atas tuduhan rasuah pada 2017. Pada 2018, Sharif pergi ke London atas ikat jamin kesihatan tetapi melarikan diri dan kekal sebagai buruan di buangan. Tetapi pada 21 Oktober, Sharif kelihatan sihat kembali ke Pakistan, di mana sabitannya terus dimansuhkan dan minggu lepas larangannya daripada terlibat dalam politik juga dibatalkan. Pada Isnin, Sharif, 74, memulakan kempennya untuk kembali menjadi perdana menteri buat kali keempat – menimbulkan kemarahan penyokong PTI yang tidak berkuasa.

“Suhu akan meningkat dalam beberapa minggu akan datang apabila calon-calon mula berkempen,” kata adik perempuan Khan, Aleema, kepada TIME. “Akan timbul kemarahan di jalanan.”

Bukan rahsia lagi pemimpin tentera Pakistan telah memberikan sokongan penuh kepada Sharif, yang bermakna beliau hampir pasti akan kembali berkuasa. Tetapi populariti abadi Khan bermakna taktik lebih keras perlu digunakan. Walaupun semua halangan dihadapi PTI, dan rekod pentadbirannya yang kabur ketika berkuasa, tinjauan Gallup Disember menunjukkan peratusan kelulusan Khan yang dipenjara masih 57% berbanding 52% untuk Sharif. PTI yakin akan menang jika dibenarkan bersaing dalam pertandingan yang adil.

“Orang awam, terutamanya di peringkat akar umbi, masih sangat pro-Imran Khan,” kata Yasmeen. “Sekiranya beliau memberitahu mereka untuk mengundi sekeping perabot, ia akan dipilih.”

Soalan besar ialah mengapa komuniti antarabangsa begitu senyap berhadapan dengan ketidakwajaran yang begitu terang-terangan ini – terutamanya Amerika Syarikat, yang menurut pentadbiran Joe Biden menjadikan penggalakan demokrasi sebagai tumpuan. Taruhan tinggi; Pakistan yang bersenjata nuklear sedang terhimpit hutang luar negara sebanyak $140 bilion, sementara rakyat biasa berjuang dengan kadar inflasi makanan tertinggi Asia pada 38.5% tahun ke tahun.

Kebenaran ialah Khan mempunyai sedikit kawan di Barat selepas mengutuk dan China. “Dari perspektif Washington, sesiapa sahaja lebih baik daripada Khan,” kata Michael Kugelman, pengarah Institut Asia Selatan di Pusat Wilson di Washington, DC.

Sharif, sebaliknya, dilihat ramah perniagaan dan pro-Amerika. Berikutan serangan udara AS, keutamaan dasar luar Amerika Syarikat telah beralih ke China, Ukraine, dan Afrika. Tetapi pentingnya rakan yang dipercayai di Islamabad jelas minggu ini berikutan serangan ke atas pemberontak Sunni di wilayah Pakistan yang membunuh sekurang-kurangnya dua kanak-kanak dan mengancam eskalasi keganasan yang semakin meruncing di Timur Tengah.

Keutamaan Amerika Syarikat di Pakistan ialah mengekang keganasan dan menstabilkan hubungan dengan musuh ketat India – dan Sharif mempunyai rekod lebih baik dalam kedua-dua aspek. Walau bagaimanapun, keutamaan ini mungkin tidak semestinya dikongsi oleh tunggak tentera Pakistan, yang mungkin menyokong Sharif hari ini tetapi pernah menjatuhkannya tiga kali – sekali melalui kudeta. “Masih banyak permusuhan di antara Nawaz dan tentera,” kata Kugelman, “walaupun jika beliau menjadi perdana menteri berikutnya, hubungan awam-tentera masih boleh merosot seperti dahulu.”

Selepas semua, tiada perdana menteri Pakistan pernah melengkapkan sepenuhnya penggal pertama – dan jika Sharif kembali berkuasa, tiada siapa yang berani berjudi beliau akan menjadi yang pertama berbuat demikian pada cubaan keempat.

Mungkin inilah sebahagian sebab mengapa Khan mengambil sikap tenang walaupun dalam sel penjara. “Dia tenang di penjara tetapi sangat gembira,” kata Aleema Khan. “Dia membaca dua hingga tiga buku setiap hari dan berpuas hati mendapat masa rehat rohani, fikiran dan fizikal ini – beliau berkata dia rasa lebih baik.”

Mungkin beliau berpuas hati dengan pengetahuan bahawa walaupun pilihan raya Februari mungkin terlepas, di Pakistan anda mungkin jatuh tetapi tidak pernah benar-benar kalah. Dan itulah sebabnya mengapa perlu terus berjuang. “Kami akan bertanding dalam pilihan raya,” kata Hasan. “Kami tidak akan menarik diri, kami tidak akan berundur, kami tidak akan melepaskan satu kerusi pun di seluruh negara.”