Hubungan Columbia Dengan Pelajar Pemberontak Telah Lama Berkaitan

(SeaPRwire) –   Sudah lebih daripada 50 tahun sejak Universiti Columbia menjadi tapak perhimpunan pelajar ketika ketidaktentuan mengenai Perang Vietnam, tetapi semangat protes di kampus masih kuat.

Pada Selasa malam yang lewat, puluhan penunjuk perasaan – tapak ikonik banyak pendudukan pelajar sepanjang sejarah – dan mengembangkan bendera untuk mendedahkan nama baru bangunan oleh penunjuk perasaan: “Hind’s Hall”. Penamaan itu adalah untuk menghormati Hind Rajab, seorang kanak-kanak berusia enam tahun, yang dibunuh oleh tentera Israel di Gaza. Lebih daripada 100 orang ditahan di Columbia oleh Jabatan Polis New York (NYPD), dengan puluhan ditangkap di dewan. Mereka yang ditahan menghadapi tuduhan seperti menyusup, kerosakan jenayah, dan pencerobohan, Ketua Patroli NYPD John Chell berkata.

Ambil alih pelajar adalah sebahagian daripada tekanan berterusan untuk mempunyai Columbia mengeluarkan pelaburan, atau mengeluarkan dana pelaburan, daripada syarikat-syarikat yang mempunyai ikatan perniagaan, atau memperoleh keuntungan daripada hubungan mereka dengan Israel. Tindakan itu juga menunjukkan sokongan kepada rakyat Palestin di Gaza yang telah hidup di medan perang sejak Hamas menculik lebih daripada 200 tebusan dan membunuh kira-kira 1,200 orang Israel pada 7 Oktober. Lebih daripada 34,000 orang Palestin telah meninggal dunia sejak itu, mengikut Kementerian Kesihatan Palestin yang dikawal oleh Hamas.

Aniko Bodroghkozy, profesor media di Universiti Virginia, berbual dengan TIME mengenai bagaimana protes terkini membandingkan dengan momen-momen lain dalam sejarah Columbia beberapa 40 dan 56 tahun lalu. Bodroghkozy menyertai protes pada 1985 meminta pengunduran pelaburan Universiti Columbia dari Afrika Selatan ketika beliau mengaji untuk Ijazah Sarjana.

Perbualan ini telah disunting untuk kependekan dan kejelasan.

Sudah lebih daripada 50 tahun sejak protes Perang Vietnam 1968 yang menggoncang kampus Columbia. Memandang kepada kem semasa, apakah persamaan terbesar antara dua titik panas dalam sejarah ini?

Yang paling jelas ialah pengambilalihan Hamilton Hall oleh pelajar, yang, pada tahun 1968, merupakan bangunan kelas utama. Ia merupakan bangunan kelas utama ketika saya di Columbia pada pertengahan 1980-an ketika kumpulan pelajar pengunduran Afrika Selatan bebas, Koalisi untuk Afrika Selatan bebas, menghalang Hamilton Hall.

Kesamaan yang jelas adalah pentadbiran Universiti Columbia memanggil NYPD untuk datang ke kampus dan membersihkan serta menangkap pelajar. Pada tahun 1968 itu berlaku dua kali. Ia amat memusnahkan kepada universiti dan berakhir meradikalisasikan banyak pelajar yang tidak menyertai protes. Ia mempunyai kesan negatif yang begitu besar terhadap Columbia sebagai institusi sehingga pada masa saya berada di kampus pada tahun 1980-an – yang merupakan peningkatan utama protes pelajar berikutnya – kami sentiasa berkata, “mereka tidak akan memanggil polis selepas apa yang berlaku pada tahun 1968”.

Persamaan lain yang tidak mendapat banyak perhatian ialah telah banyak tumpuan pada fakta bahawa pelajar pro-Palestin telah lebih antagonis terhadap pelajar lain yang [tidak] menyokong mereka. Di Universiti Columbia pada tahun 1968, [ada]…bilangan pelajar sukan yang signifikan, tetapi bukan secara eksklusif [hanya mereka], yang cuba menghalang pelajar memasuki bangunan. Terdapat pergaduhan di antara pelajar penunjuk perasaan…dan jadi jenis antagonisme antara kumpulan pelajar yang berbeza juga berlaku pada tahun 1968. Jauh kurang pada tahun 1985, [walaupun] gerakan pengunduran kami memberi inspirasi kepada gerakan anti-perang pro-Palestin.

Memandangkan anda menyebutnya, saya ingin mengetahui sama ada anda boleh menerangkan sedikit lagi mengenai matlamat dan sasaran protes 1985, bagaimana ia bermain, dan bagaimana ia membandingkan dengan apa yang berlaku sekarang?

Tumpuan adalah ke atas apartheid Afrika Selatan, dan pelajar menuntut supaya universiti mengeluarkan pelaburan kewangannya daripada syarikat-syarikat yang secara aktif terlibat dengan Afrika Selatan. Pada awal hingga pertengahan 1980-an, satu koalisi di Universiti Columbia dan universiti-universiti lain mula membuat tuntutan kepada Lembaga Pengarah untuk melihat portfolio pelaburan mereka. Di Universiti Columbia, selepas beberapa tahun pelajar cuba terlibat dengan pentadbiran mengenai isu itu, mereka mula meningkatkan taruhan dengan mogok lapar. Kemudian, Koalisi untuk Afrika Selatan Bebas secara dasarnya mengunci pintu Hamilton Hall… dan mula berkemah di tangga. Saya fikir pelajar boleh masuk dan keluar tetapi kem itu berterusan selama berminggu-minggu.

Akhirnya, pelajar dan pentadbiran mencapai persetujuan untuk benar-benar membincangkan isu itu dan beberapa bulan kemudian, Lembaga Pengarah bersetuju untuk mengeluarkan pelaburan.

Adakah terdapat perbezaan atau apa-apa yang benar-benar membezakan protes yang telah kita lihat dari masa ke semasa?

Pada tahun 1968, terdapat pemimpin jelas, atau jurucakap. Namanya ialah Mark Rudd. Beliau merupakan ketua bab Columbia bagi Persatuan Pelajar untuk Masyarakat Demokratik Amerika – kumpulan itu yang menyelaraskan protes. Beliau menjadi selebriti media, dan agaknya menjadi [imej] protes pelajar.

Dalam kebangkitan Gerakan Nyawa Hitam, yang sangat [mempunyai] jenis tanpa pemimpin, sangat akar umbi, atau semua orang boleh menjadi pemimpin, tetapi kami tidak mempunyai pemimpin karismatik – saya fikir kita melihat perkara yang sama dengan gerakan ini [model]. Tidak kelihatan bahawa terdapat pemimpin atau jurucakap yang dinaikkan ke kedudukan selebriti. Jadi ini kelihatan menjadi perbezaan jelas… Tentunya, bagaimana pelajar berinteraksi dengan media, atau agaknya tidak [menarik.] Kelihatan ada lebih pelajar tanpa nama, kerana kebanyakan mereka bertopeng.

Bagaimana pula tanggapan awam terhadap protes ini? Bagaimana anda fikir ia membandingkan ketika itu berbanding sekarang?

Saya akan menyampaikan semula soalan itu kepada tanggapan media. Media agak bermusuhan terhadap aktivis pelajar Columbia pada tahun 1968. [Saya fikir] mereka merujuk pelajar sebagai pengacau, sebagai orang barbar. [Ia] liputan media yang benar-benar bermusuhan…Satu kutipan…[adalah], “mereka menganjurkan pemberontakan di Istana Musim Sejuk,” jadi membuat rujukan kepada Revolusi Rusia tidak memberi liputan yang menyenangkan.

Media besar sentiasa memandang pelajar sederhana: “Jadi, apa kata pelajar sederhana mengenai semua ini,” atau memberi tumpuan kepada apa yang dikatakan pentadbiran [adalah]. Jadi kemusuhan yang kita lihat terhadap aktivis, tidak hanya di Columbia, tetapi di seluruh negara, rasa sangat serupa.

Juga, penekanan ke atas penghasut luar – ini adalah istilah yang saya pasti mendengar banyak dengan liputan saya menonton dan membaca mengenai apa yang berlaku semalam. Bahawa ia adalah “penghasut luar” yang telah mengambil alih Hamilton Hall. Ada sejumlah pendekatan sedemikian pada tahun 1968: “mereka mengambil arahan berarak dari radikal kuasa hitam ini,” terutamanya dengan mengambil alih Hamilton Hall, yang dikendalikan oleh Persatuan Pelajar Afrika-Amerika Columbia…. Jadi ada kemusuhan [yang] agak berbeza dari liputan media aktivisme belia di tahun-tahun sebelumnya [atau baru-baru ini] sekitar kawalan senjata, pelajar Parkland, perarakan 500,000 di Washington, aktivis iklim atau musim panas 2020, aktivisme George Floyd. Itu – sejauh liputan media besar yang lain – agak lebih positif.

Tentunya apa yang saya lihat dengan liputan pelajar di Universiti Columbia adalah bahawa ia kelihatan agak bermusuhan. Saya fikir itu boleh sebahagiannya kerana pelajar ber topeng dalam pelbagai cara. Tentu saja, beberapa retorik juga mengganggu pada tahun 1968, dan media cenderung menekankan perkara paling flamboyan yang diucapkan oleh aktivis.

Dalam hal tindak balas pentadbiran universiti, adakah reaksi mereka terhadap protes agak sama?

Dalam kedua-dua tempoh, pentadbiran kelihatan tidak begitu tahu apa yang harus dilakukan. Pada tahun 1968, pentadbiran Universiti Columbia benar-benar tidak mahu memanggil polis, tetapi mereka agak dalam kedudukan