Mengapa China Tidak Boleh Memenangi Perang Perdagangan

(SeaPRwire) –   Adakah China mempunyai senjata rahsia yang akan membantunya bertahan lebih lama daripada A.S. dalam ?

Mungkin nampak begitu. Pemimpin China mengingatkan golongan muda bahawa mereka harus belajar menanggung kesusahan—seperti kata orang Cina—tidak seperti orang Amerika yang gemuk dan malas. Kerajaan autokratiknya tidak membenarkan perbezaan pendapat jadi membuat keputusan sepatutnya lebih mudah daripada di Amerika yang berpecah belah dan keputusan sepatutnya bertahan lebih lama. Dan China mempunyai pelbagai cara untuk syarikat-syarikat A.S., yang boleh diharapkan untuk melobi Washington untuk berundur.

Tetapi idea-idea itu mencerminkan pandangan yang ketinggalan zaman tentang China dan salah faham asas tentang sistem ekonomi dan politiknya.

Makan kepahitan? Tentu, pada masa lalu apabila China jauh lebih miskin. Tetapi ia kini mempunyai kebosanan kelas menengah yang sama seperti A.S. dan legitimasi parti Komunis sebahagian besarnya berdasarkan kontrak tersirat bahawa ia akan meningkatkan taraf hidup, bukan mengembalikannya. (Oh, dan lebih daripada separuh orang Cina kini , hampir bukan tanda asketisme.)

Bagi sebuah pemerintahan diktator yang dapat membuat keputusan dalam sekelip mata? Tidak juga. Beijing mempunyai birokrasi labirin yang berhati-hati mempertimbangkan—dan mempertimbangkan semula—pilihan sebelum ia naik ke peringkat atasan untuk membuat keputusan. Xi Jinping ialah pemimpin terulung tetapi mencari kata sepakat daripada pegawai tertinggi parti yang telah diletakkannya dalam kuasa.

Jika ada, apabila ia datang kepada membuat keputusan dalam perang perdagangan, A.S. jauh lebih dekat dengan pemerintahan satu orang daripada China. Satu sebab Donald Trump mungkin ialah dia boleh mengenakannya, menaikkannya, menurunkannya atau menjedanya mengikut kehendak hatinya. Kongres telah kuasa tarif perlembagaannya kepada cabang eksekutif dan mahkamah umumnya juga menangguhkan perkara yang dibingkaikan sebagai mempertahankan keselamatan negara.

Sudah tentu, China mempunyai banyak cara yang boleh dicuba untuk membuat A.S. menyerah tetapi kesemuanya mempunyai kelemahan yang ketara. Ia boleh cuba memadankan A.S. , seperti yang dilakukannya sekali lagi pada hari Jumaat, dengan menaikkannya sekurang-kurangnya 125%, sambil “angka yang luar biasa tinggi” sebagai “jenaka dalam sejarah ekonomi dunia.” Memang. Ia kini begitu tinggi sehingga ia akan meruntuhkan pesanan dan menghentikan perdagangan—walaupun jangan bertaruh bahawa Trump akan melihatnya seperti itu.

Seperti yang diberitahunya kepada pembantunya semasa pentadbiran pertamanya, “Mereka akan kehabisan dahulu.”

Atau Beijing boleh , yang mereka mula lakukan, dengan siasatan antitrust, had ke atas filem Hollywood, dan menyenarai hitam beberapa pengeksport A.S.. Tetapi menekan terlalu kuat di sana dan pelaburan asing yang bergantung kepada China untuk pekerjaan dan teknologi, yang telah sejak pandemik, akan lenyap.

Kemudian terdapat China yang dibangga-banggakan ke atas mineral dan apa yang dipanggil nadir bumi yang digunakan untuk membuat elektronik. Tetapi syarikat A.S. biasanya tidak membeli mineral secara langsung daripada China. Sebaliknya, ia dibungkus menjadi komponen yang dijual kepada pembeli A.S.. Sekiranya Beijing menekan terlalu kuat, ia akan memberi insentif kepada negara lain untuk memadankan subsidi China untuk perlombongan dan pemprosesan.

Akhir sekali, terdapat senjata kewangan. Semasa perang perdagangan yang lalu, China agak sedikit untuk mengurangkan kos eksport A.S.nya, yang dikenakan tarif antara 7.5% dan 25%. Tetapi yuan China perlu mengambil tamparan yang besar walaupun untuk mengimbangi sebahagian tarif tiga digit, dan itu akan menjadikan import sangat mahal di China dan menggalakkan aliran keluar modal yang besar apabila orang Cina biasa mencari cara untuk menukar yuan mereka kepada dolar atau euro.

Sebaliknya, jika China cuba menjual lebih daripada dalam bon Perbendaharaan A.S., yang akan menaikkan kadar faedah di A.S., itu juga akan meningkatkan nilai yuan, menjadikan eksport China lebih mahal. Sekali lagi, itu bertentangan dengan apa yang China mahu.

Semua ini tidak bermakna China tersekat dan berada di bawah belas kasihan A.S.. Klise di kalangan ahli ekonomi ialah perang perdagangan menyakitkan semua orang, dan itu benar. China mungkin menyerang A.S. dalam salah satu daripada banyak cara yang saya senaraikan walaupun ia boleh menyakiti Beijing lebih banyak. Atau ia sebahagian besarnya boleh duduk diam dan menunggu presiden A.S. meletupkan ekonomi.

Tarif 125% ke atas rakan dagang ketiga terbesar A.S., yang membuat segala-galanya daripada lampu Krismas hingga iPhone hingga komponen industri akan menaikkan harga begitu tinggi di A.S. sehingga ia boleh . Dan, seperti yang selalu dilakukan oleh tarif, ia akan menjejaskan dompet orang yang lebih miskin lebih daripada orang kaya yang mampu membayar harga yang lebih tinggi. Demokrat—dan mungkin juga peruncit—akan menggalakkan pengguna untuk menganggap tarif sebagai cukai jualan Trump.

Itu sahaja akan memberi tekanan kepada A.S. untuk menyelesaikan, apa sahaja yang dilakukan oleh China.

Dan ada . Kerana A.S. kini mengenakan sekurang-kurangnya 125% tarif ke atas segala-galanya dari China dan hanya 10% tarif ke atas barangan dari tempat lain, terdapat insentif yang besar untuk pengeluar China mengelak tarif dengan menghantar barangan melalui negara ketiga. Itu akan mengurangkan dengan ketara wang tarif yang Trump dan Republikan lain harapkan untuk membantu membiayai agenda mereka.

Kedua-dua negara mempunyai insentif yang besar untuk menyelesaikan perjanjian yang sekurang-kurangnya boleh meredakan perang perdagangan. Kementerian Perdagangan China mengatakan ia terbuka kepada Trump mengatakan dia mahu membincangkan perjanjian dengan Xi. Untuk mendapatkan respons positif, Trump beralih kepada buku permainan sanjungannya, menggelar rakan sejawatnya dari China antara pujian lain.

Komen-komen itu kelihatan seperti pengiktirafan bersama bahawa perang perdagangan geseran adalah kerugian bagi kedua-dua negara.